Oficjalne teksty podstawowe
Preambuła
Dorosłe Dzieci Alkoholików są wspólnotą mężczyzn i kobiet, którzy wyrośli w otoczeniu, gdzie miały miejsce uzależnienia lub dysfunkcje.
Nikt nie ma prawa ani władzy mówienia drugiemu, co powinien lub musi zrobić, ażeby znaleźć swoją własną drogę do wyzdrowienia.
DDA nie jest połączone z żadną sektą, partią, wyznaniem, organizacją lub instytucją. Nie angażuje się w żadne publiczne polemiki, nie zajmuje stanowiska w jakichkolwiek sporach.
Używamy Dwunastu Kroków i Tradycji przejętych z AA jako podstawy naszego programu Odkrywania-Zdrowienia oraz jako naszego przewodnika do przeżywania jednego dnia w danym czasie.
Problem
oryginał dostępny jest pod adresem adultchildren.org/literature/problem/
Wielu z nas odkryło, że mamy sporo wspólnych cech, które są wynikiem dorastania w alkoholowym lub w inny sposób dysfunkcyjnym domu. W wyniku tego czujemy się wyizolowani i niepewni w towarzystwie innych ludzi, szczególnie autorytetów. Aby się chronić, staliśmy się ludźmi, którzy stale zadowalają innych, pomimo utraty w tym procesie własnej tożsamości. Podobnie możemy mylić wszelką osobistą krytykę traktując jako zagrożenie. Sami staliśmy się alkoholikami, mamy inne uzależnienia albo też poślubiliśmy osobę uzależnioną lub mamy oba problemy równocześnie. Jeśli tego uniknęliśmy, znaleźliśmy kogoś z innym rodzajem osobowości kompulsywnej, na przykład pracoholika, w celu zaspokojenia naszej chorej potrzeby bycia porzuconym.
Prowadziliśmy nasze życie z pozycji ofiary. Mając nadmierne poczucie odpowiedzialności, woleliśmy skupiać się na innych niż na sobie. Czuliśmy się winni, gdy stając we własnej obronie nie ustępowaliśmy innym. Dlatego reagowaliśmy, zamiast działać i pozwalaliśmy innym przejmować inicjatywę. Mieliśmy cechy osobowości zależnej. Przerażeni możliwością opuszczenia, byliśmy gotowi zrobić prawie wszystko, aby utrzymać związek i uniknąć emocjonalnego porzucenia. Wciąż jednak wybieraliśmy związki, które nie dawały nam poczucia bezpieczeństwa, ponieważ odzwierciedlały nasze relacje z dzieciństwa z rodzicami alkoholikami lub rodzicami dysfunkcyjnymi.
Te objawy rodzinnej choroby alkoholowej lub innej dysfunkcji uczyniły nas współofiarami, przejmującymi cechy tej choroby, nawet jeśli sami nigdy nie używaliśmy alkoholu. Nauczyliśmy się ukrywać nasze uczucia jako dzieci i trzymać je pogrzebane jako dorośli. W rezultacie tych doświadczeń myliliśmy miłość z litością, wykazując skłonność do kochania tych, których mogliśmy ratować. Postępowaliśmy jeszcze bardziej autodestrukcyjnie i staliśmy się uzależnieni od zdenerwowania i podekscytowania w naszym życiu, wybierając nieustanny niepokój, zamiast dobrze funkcjonujących relacji.
To jest opis, a nie oskarżenie.
Rozwiązanie
oryginał dostępny jest pod adresem adultchildren.org/literature/solution/
Rozwiązaniem jest stać się swoim własnym kochającym rodzicem.
Gdy wspólnota DDA stanie się dla ciebie bezpiecznym miejscem, odkryjesz w sobie swobodę wyrażania wszystkich zranień i lęków, które skrywałeś oraz uwolnisz się od poczucia wstydu i winy pochodzących z przeszłości. Staniesz się dorosłą osobą, uwolnioną od dziecięcych reakcji. Uzdrowisz swoje wewnętrzne dziecko, ucząc się, jak akceptować i kochać siebie.
Zdrowienie zaczyna się, gdy ryzykujemy wyjście z izolacji. Powrócą uczucia i pogrzebane wspomnienia. Uwalniając się stopniowo od ciężaru nie wyrażonego bólu i żalu, powoli wydobywamy się z przeszłości. Uczymy się ponownie wychowywać siebie, z łagodnością, humorem, miłością i szacunkiem.
Ten proces pozwala zobaczyć naszych rodziców biologicznych jako narzędzia naszego istnienia. Naszym prawdziwym rodzicem jest Siła Wyższa, którą niektórzy z nas nazywają Bogiem. Chociaż mieliśmy rodziców alkoholików lub rodziców dysfunkcyjnych, nasza Siła Wyższa dała nam Dwanaście Kroków Uzdrowienia.
Oto działania i praca, które nas uzdrawiają: korzystamy z Kroków, mityngów i telefonu. Dzielimy się naszym doświadczeniem, siłą i nadzieją. Uczymy się przebudowywać nasze chore myślenie, z dnia na dzień. Gdy uwalniamy rodziców od odpowiedzialności za nasze dzisiejsze czyny, stajemy się wolni w podejmowaniu zdrowych decyzji jako osoby, które działają, a nie reagują. Rozwijamy się przechodząc od cierpienia, przez zdrowienie, do pomagania. Przebudziliśmy się do odczuwania pełni, chociaż nie wiedzieliśmy, że jest to możliwe.
Uczęszczając regularnie na mityngi, ujrzysz rodzinny alkoholizm lub inną rodzinną dysfunkcję jako to, czym jest: chorobę, która zaraziła cię w dzieciństwie i wywiera na ciebie wpływ w życiu dorosłym. Nauczysz się skupiać na sobie tu i teraz. Weźmiesz odpowiedzialność za swoje życie i będziesz wychowywać siebie.
Nie będziesz robić tego samotnie. Spójrz dookoła, a zobaczysz innych, którzy wiedzą jak się czujesz. Będziemy cię kochać i wspierać bez względu na wszystko. Prosimy cię, zaakceptuj nas, tak jak my akceptujemy ciebie.
Jest to program duchowy oparty na działaniu pochodzącym z miłości. Jesteśmy pewni, że kiedy miłość rozwinie się w tobie, ujrzysz piękne zmiany we wszystkich twoich relacjach; szczególnie z Bogiem, samym sobą i twoimi rodzicami.
Obietnice DDA
- Odkryjemy naszą prawdziwą tożsamość, kochając i akceptując siebie.
- Nasze poczucie własnej wartości wzrośnie poprzez codzienną akceptację siebie.
- Pozbędziemy się obawy przed autorytetami oraz potrzeby zadowalania innych.
- Wzrośnie w nas zdolność do dzielenia intymności.
- Mierząc się z problemami wynikającymi z porzucenia nas w dzieciństwie, będziemy przyciągać to, co nas wzmacnia i staniemy się bardziej tolerancyjni wobec słabości.
- Będziemy się cieszyć poczuciem stabilizacji, spokoju i bezpieczeństwa finansowego.
- Nauczymy się bawić i czerpać radość z życia.
- Będziemy wybierać i kochać tych ludzi, którzy potrafią kochać i być odpowiedzialnymi.
- Będzie nam łatwiej ustanawiać zdrowe granice.
- Opuści nas obawa przed porażką i sukcesem, gdyż zaczniemy intuicyjnie dokonywać zdrowych wyborów.
- Z pomocą naszej grupy DDA, stopniowo uwolnimy się od naszych dysfunkcyjnych zachowań.
- Stopniowo, z pomocą naszej Siły Wyższej nauczymy się oczekiwać i dostawać to, co najlepsze.
12 Kroków Dorosłych Dzieci Alkoholików
- Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec skutków alkoholizmu lub innej dysfunkcji rodzinnej, że przestaliśmy kierować własnym życiem.
- Uwierzyliśmy, że siła większa niż my może przywrócić nam zdrowie.
- Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy.
- Dokonaliśmy wnikliwego i odważnego obrachunku moralnego nas samych.
- Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów.
- Staliśmy się całkowicie gotowi, aby Bóg uwolnił nas od wszystkich naszych wad charakteru.
- Pokornie zwróciliśmy się do Boga, aby usunął nasze braki.
- Sporządziliśmy listę wszystkich osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić każdemu.
- Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe; z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych.
- Prowadziliśmy nadal obrachunek osobisty, natychmiast przyznając się do popełnionych błędów.
- Poprzez modlitwę i medytację poszukiwaliśmy pogłębienia naszego świadomego kontaktu z Bogiem, jakkolwiek pojmujemy Boga, modląc się jedynie o poznanie woli Boga wobec nas oraz o siłę do jej spełnienia.
- W rezultacie podjęcia tych kroków staliśmy się przebudzeni duchowo, staraliśmy się nieść to posłanie tym, którzy nadal cierpią i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach.
12 Tradycji DDA
oryginał dostępny na stronie światowej ruchu DDA adultchildren.org/literature/steps/
- Nasze wspólne dobro powinno być najważniejsze; uzdrowienie każdego z nas zależy od jedności wspólnoty DDA.
- Jedynym autorytetem w naszej wspólnocie jest miłujący Bóg, wyrażający się w sumieniu naszej grupy. Nasi liderzy są jedynie zaufanymi sługami, oni nami nie rządzą.
- Jedynym warunkiem członkostwa w DDA jest pragnienie uzdrowienia ze skutków dorastania w rodzinie alkoholowej lub innej rodzinie dysfunkcyjnej.
- Każda grupa jest niezależna, z wyjątkiem spraw mających wpływ na inne grupy lub DDA jako całość. Współpracujemy ze wszystkimi innymi programami Dwunastu Kroków.
- Każda grupa ma jeden glówny cel - nieść posłanie dorosłemu dziecku, które jeszcze cierpi.
- Grupa DDA nigdy nie powinna popierać, finansować ani użyczać nazwy DDA żadnym pokrewnym ośrodkom, ani zewnętrznym przedsięwzięciom, ażeby problemy finansowe, majątkowe lub sprawy ambicjonalne nie odrywały nas od głównego celu.
- Każda grupa DDA powinna być samowystarczalna i nie powinna przyjmować dotacji z zewnątrz.
- Działalność we wspólnocie Dorosłych Dzieci Alkoholików nigdy nie powinna łączyć się z działalnością zawodową; jednak służby centralne mogą zatrudniać pracowników specjalnych.
- DDA nie powinno nigdy stać się formalną organizacją; możemy jednak tworzyć oficjalne rady i komisje bezpośrednio odpowiedzialne wobec tych, którym slużą.
- Wspólnota Dorosłych Dzieci Alkoholików nie zajmuje stanowiska w kwestiach zewnętrznych, ażeby imię DDA nigdy nie zostało uwikłane w publiczne kontrowersje.
- Nasze oddziaływanie na zewnątrz opiera się na przyciąganiu, a nie na reklamowaniu; zachowujemy osobistą anonimowość wobec prasy, radia, telewizji, filmu oraz mediów społecznościowych.
- Anonimowość stanowi podstawę duchową wszystkich naszych Tradycji, przypominając nam o pierwszeństwie zasad przed osobistymi ambicjami.
Zamierzamy poznać nową wolność i nowe szczęście. Nie zapomnimy przeszłości, ani nie chcemy zatrzasnąć za nią drzwi. Zrozumiemy słowa „pogoda ducha” i zaznamy spokoju umysłu. Niezależnie od tego, jak trudne były nasze problemy, ujrzymy, że nasze doświadczenia mogą pomóc innym. Zniknie uczucie bezużyteczności i goryczy. Pozbędziemy się egoizmu i staniemy się życzliwi wobec ludzi. Przestaniemy być zagubieni. Cała nasza postawa i pogląd na życie ulegną zmianie. Opuści nas strach przed ludźmi i obawa o byt materialny. Będziemy intuicyjnie wiedzieć, jak postępować w sytuacjach, w których dotychczas nie potrafiliśmy sobie radzić. Nagle zauważymy, że Bóg czyni dla nas to, czego nie byliśmy w stanie dla siebie zrobić.
Prawa DDA
Dezyderata*
Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu - pamiętaj, jaki pokój może być w ciszy.*Dezyderata to utwór literacki, dający wskazówki „jak dobrze żyć”.
Tak dalece, jak to możliwe, nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi.
Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego, co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swoją opowieść. Jeśli porównujesz się z innymi, możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od Ciebie.
Ciesz się zarówno swoimi osiągnięciami jak i planami. Wykonuj z sercem swą pracę, jakkolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością w zmiennych kolejach losu. Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach - świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech Ci to nie przesłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu.
Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa.
Przyjmuj pogodnie to, co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości.
Rozwijaj siłę ducha, by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla Ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności. Obok zdrowej dyscypliny bądź łagodny dla siebie.
Jesteś dzieckiem wszechświata, nie mniej niż gwiazdy i drzewa masz prawo być tutaj i czy to jest dla Ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki, jaki być powinien.
Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz o jego istnieniu i czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są Twoje pragnienia: w zgiełku ulicznym, w zamęcie życia zachowaj pokój ze swą duszą. Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny. Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy.