Pytania pomocnicze do dyskusji oraz do pracy własnej:
Co w twoim osobistym słowniku oznacza zamartwianie się?
W jakich obszarach życia towarzyszy tobie zamartwianie się?
(rodzina, małżeństwo, praca, finanse, zdrowie, relacje towarzyskie, religia)
Czy w relacjach z innymi ludźmi postrzegasz ich motywy jako wrogie i zagrażające bądź krzywdzące dla ciebie lub innych? Czy i jak takie postrzeganie motywów innych ludzi wpływa na twoją skłonność do martwienia się?
(niepokój w relacjach interpersonalnych)
Do jakiego stopnia masz zaufanie do innych? Jak niedostatek zaufania przekłada się na zamartwianie się?
Jak postrzegasz otaczającą cię rzeczywistość i nadchodzące wydarzenia/zadania? Jako groźne, straszne czy takie, którym możesz zaradzić w razie trudności? Jak wpływa to na twój nastrój?
Czy przewidujesz nadchodzące cierpienie lub napad lęku, paniki? Czy boisz się tych emocji?
(zamartwiam się rzeczami nieprzyjemnymi, niebezpiecznymi, aby im zapobiec - odczynianie zła)
Czy masz jakieś wadliwe wzorce i przekonania, które prowadzą do zamartwiania się?
(cisza przed burzą: jeśli nic złego teraz się nie dzieje, to w każdej chwili może się stać; myślenie magiczne: jeśli będę się zamartwiać i wcześniej odpokutuję przyjemność, to mam większą szanse, że spotka mnie coś dobrego)
Czy perfekcjonizm może utrudnić znalezienie rady na problem? Czy może on prowadzić do zamartwiania się?
(każdy problem ma idealne jedno rozwiązanie i koniecznie trzeba je znaleźć)
Niektóre dorosłe dzieci trzymają się kurczowo strachu, bo życie bez strachu jest straszniejsze, niż trwanie z tym znanym sobie strachem
